De musical Vallende sterren wil de oorlog naar het heden trekken. Het moedigt oorlog uiteraard niet aan maar, ter ere van 75 jaar vrijheid, legt het de oorlog naast het leven van vandaag te dag. Wat zijn de paralellen met oorlogen van nu en wat kunnen we afsluiten. Het wil niet het klassieke verhaal van goed tegen slecht vertellen. Het wil juist de nuance laten zien. Niet iedere Duitser was een klootzak. Velen werden uitgezonden en moesten wel vechten. Een NSB’er wilde wellicht zijn gezin beschermen. We kunnen hen niet hufters blijven noemen maar bovenal kunnen we hun kinderen niet verantwoordelijkheden voor hun keuzes destijds. Dat is de boodschap. Sluit het verleden af door er van te leren in het heden. Om dit te bewerkstelligen volgt men het verhaal door de ogen van kinderen. Kinderen die buiten de keuzes van de oorlog staan maar wel de gevolgen ervan ondervinden. Dat was destijds het geval en dat is helaas nog steeds zo.

Op wat werkelijke details en de globale lijn na betreft het ene fictief verhaal. Geen van de personages hebben echt bestaan maar ze staan symbool voor de kinderen van toen en nu.

Tekst: Jasper de Bruijn
Muziek: Robbert Bijnen
Regie: Bjorn Zillen en Jasper de Bruijn