Dit stuk werd geschreven door de Noorse schrijver Kristofer Grønskag en vertaald door Gerardjan Rijnders. Het is een fascinerend verhaal dat volledig beleefd wordt door de ogen van Joni. Een meisje dat zich onbegrepen voelt door haar ouders. Een meisje dat nooit de woorden kan vinden om te zeggen wat er aan de hand is maar toch de verteller van dit verhaal is. Als publiek ervaar je dus wereld dus werkelijk vanuit haar hoofd. Voor hen is alles volgbaar maar voor de mensen om Joni heen is dat niet het geval. Enkel haar broertje begrijpt haar. Met hem gaat ze dan ook opzoek naar een oplossing voor haar probleem. Want waar iedereen een buik vol woorden heeft die de mond kan uitspreken, heeft Joni een zwart gat. Althans, zo ziet zij dat. In gedachten reizen ze door de ruimte, naar het begin der tijden om uiteindelijk het eigen zwarte gat onder ogen te zien.

De voorstelling is diepgaand en toch een kindervoorstelling. Het heeft eenvoudige scènes die samen toch een vervreemdend geheel vormen. Iets wat wordt benadrukt in de regie aangezien alle spelers alle rollen spelen. In een hoofd loopt de ene gedachten zomaar over in de volgende en die fluïditeit wordt benadrukt in deze opzet.

Tekst: Kristofer Grønskag
Vertaling: Gerardjan Rijnders